ร่างของชายผู้บุกรุกถูกจับมัดติดกับเก้าอี้ ก่อนผ้าที่สวมหัวเพื่อปกปิดใบหน้านั้นจะถูกดึงออกเผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริง และเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยลงแล้ว ลูซิเฟอร์ก็จัดการรื้ออาวุธที่ซ่อนอยู่ออกมากองกับพื้นด้านนอก
ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมงร่างที่ไร้สตินั้นก็รู้สึกตัวขึ้น
“ที่นี่ที่ไหนเนี่ย โอ๊ย...ปวดหัวว่ะ”เขาพึมพำกับตัวเองเล็กน้อย ก่อนที่จะรู้ว่าตัวของเขานั้นถูกจับมัดไว้ติดกับเก้าอี้
“เฮ้ย นี่มันอะไรกันวะ!!!!”เขาเริ่มเอะอะโวยวายด้วยความตกใจ เมื่อเห็นว่ามือทั้งสองข้างของเขาถูกมีดเสียบทะลุติดอยู่
ทางด้านของลูซิเฟอร์ที่กำลังนั่งเรียงอาวุธเล่นอยู่นั้น เมื่อเขาเห็นว่าเหยื่อนั้นฟื้นขึ้นมาแล้ว จึงเริ่มแสยะยิ้มออกอย่างพึงพอใจก่อนที่จะเดินเข้าไปหา
“นะ นี่แก”
“คิก คิก คิก คิก”
อ๊ากกกกกกกก!!!!
ลูซิเฟอร์ที่เดินตรงเข้ามาเอานิ้วของตัวเองกดลงไปที่บริเวณบาดแผลที่มืออย่างไม่รอช้า ทำให้เลือดไหลทะลักออกมา นัยน์ตาที่เบิกกว้างสะท้อนให้เห็นสีหน้าที่กำลังทรมานและเจ็บปวด ทำให้เหงื่อนั้นแตกพรากออกมา รวมไปถึงประสาทการรับรู้เกือบทั้งหมดล้วนเริ่มแข็งทื่อ
“คิก คิก คิก คิก”ลูซิเฟอร์รีบคลายนิ้วออกก่อนที่ชายตรงหน้าเขาจะสลบลงไปอีกครั้ง
ฉึก!!!!
อ๊ากกกกกกกก!!!!
มีดที่เสียบอยู่นั้นถูกดึงออกจากมือข้างหนึ่ง ก่อนที่ลูซิเฟอร์กระชากศีรษะของเหยื่อขึ้นพร้อมกับคอเชิดรับกับใบมีดที่จี้อยู่อย่างพอดิบพอดี
“แก-เป็น-ใคร”ลูซิเฟอร์เริ่มลากเสียงอย่างช้า ๆ ก่อนที่จะเชิดหน้าขึ้นจ้องมองด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง
“.....”
“จะไม่ยอมบอกมาดี ๆ ใช่มั้ย”มีดที่ถูกจี้คออยู่ค่อย ๆ ลดลงและเริ่มบรรจงกรีดเข้าที่เนื้อส่วนแขนแทน
อ๊ากกกกกกกก!!!!
เนื้อที่ถูกกรีดจนลึกถูกเปิดออกทำให้เห็นกระดูกยาวมาถึงข้อมือและมาสิ้นสุดที่ระหว่างนิ้ว ชายผู้บุกรุกจ้องมองนิ้วมือของตัวเองที่แหว่งออกจากกันก่อนที่จะหันกลับมามองลูซิเฟอร์ด้วยความรู้สึกหวาด ๆ
“จะ เจ็บ พะ พอได้แล้ว ฉะ ฉัน...ฉันจะ ยะ ยอมบอก...ขอร้องเถอะนะ”เขาเริ่มเอ่ยปากขอความเมตตาพร้อมกับน้ำตาแห่งความทรมาน
“คิก คิก คิก คิก”ลูซิเฟอร์จ้องมองเนื้อกระดูกสีขาวเนียนที่อยู่ภายในด้วยดวงตาที่เบิกกว้างก่อนที่จะสลับขึ้นไปมองสีหน้าที่กำลังทรมานของชายผู้บุกรุก รอยยิ้มของลูซิเฟอร์ค่อย ๆ ถูกแสยะออกก่อนที่จะปฏิบัติในสิ่งที่ตรงข้ามกับคำขอ
อ๊ากกกกกกกก!!!!
ผู้บุกรุกร้องด้วยความทรมานอีกครั้ง เมื่อมือทั้งสองข้างของลูซิเฟอร์แหวกเนื้อส่วนเปิดอยู่ให้กว้างขึ้น เลือดที่ไหลอยู่ในตอนแรกไหลทะลักออกมาอย่างไม่ขาดสาย เนื้อส่วนที่เปิดอยู่แล้วฉีกกว้างขึ้นเผยให้เห็นส่วนของกระดูกสีขาวเนียนชัดมากกว่าเดิม
“คิก คิก คิก คิก”
อ๊ากกกกกกกก!!!!
“พะ พอแล้ว...”
อ๊ากกกกกกกก!!!!
“ขอร้อง...พอซะที!!!!”
“ฮะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!!!”
อ๊ากกกกกกกก!!!!
“ขอร้อง!!!!”ชายผู้บุกรุกเริ่มกล่าวทั้งน้ำตา
“ฮะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!!! คิก คิก คิก คิก”ลูซิเฟอร์หยุดชะงักมองเนื้อส่วนแขนที่ฉีกออกจากกันจนเละ ก่อนที่จะง้างมีดที่อยู่ในมือขึ้นและจ้วงเข้าไปกรีดที่เนื้อส่วนอื่น ๆ ของร่างกายอย่างไม่ยั้งมือ
อ๊ากกกกกกกก!!!!
“คิก คิก คิก คิก”
อ๊ากกกกกกกก!!!!
อ๊ากกกกกกกก!!!!
อ๊ากกกกกกกก!!!!
เพียงเวลาไม่นานร่างกายของเขาก็อาบไปด้วยเลือด น้ำนัยน์ตาเริ่มไหลออกมาคลอด้วยความเจ็บปวด เลือดที่เสียออกไปเริ่มทำให้สติของเขาคงไม่ค่อยอยู่ ภาพที่เห็นตรงหน้านั้นพร่ามัวไปหมด
“คิก คิก คิก แกเป็นใคร...”ลูซิเฟอร์เอ่ยขึ้นพร้อมกับกระชากศีรษะของผู้บุกรุกเชิดขึ้นสบเข้ากับดวงตาที่เบิกกว้างของเขา
“.....”
“คิก คิก คิก ใครส่งแกมา คิก คิก คิก”
“.....”
“และมาเพราะอะไร คิก คิก คิก”
“.....”คำถามมากมายถูกยิงมาใส่เขา สภาพของเขาในตอนนี้ ทำให้เขานึกอะไรไม่ออก ความทรงจำที่เริ่มบิดเบี้ยว ทำให้ตัวเขาเองเริ่มสับสนก่อนที่สติของเขาจะดับวูบลง
..................................................................................................................
อ๊ากกกกกกกก !!!!
เสียงร้องอย่างทรมานดังไปทั่วคฤหาสน์ในยามเช้า ทำให้พอซที่นอนสัพหงกอยู่ตรงทางเดินค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นก่อนที่จะเริ่มลุกขึ้นเดินหาต้นเสียงจนไปหยุดอยู่ที่ห้องเมื่อคืน
ก๊อก ๆ ก๊อก
พอซเคาะลงที่ประตูอย่างเป็นมารยาทก่อนเปิดเข้าไป
และภาพที่เห็นตรงหน้าถึงกับให้ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ ทั้งสภาพร่างที่แถบจะไม่เหลือเค้าเดิมของชายที่ถูกพามาเมื่อคืน และกลิ่นคาวเลือดที่ฟุ่งทั่วห้อง สิ่งเหล่านั้นเริ่มทำให้พอซรู้สึกคลื่นไส้อย่างถึงที่สุด
พอซรีบเอามือข้างหนึ่งขึ้นมาปิดที่ปากและจมูกเอาไว้ก่อนที่เขาจะอาเจียนของเก่าออกมา
“.....”ลูซิเฟอร์หันมามองเด็กหนุ่มที่กำลังดูแย่ก่อนที่จะหันกลับไปมองร่างที่ไร้สติของชายตรงหน้า
“ไปตักน้ำขึ้นมาและก็...ผสมเกลือลงไปด้วย”ลูซิเฟอร์เอ่ยขึ้นลอย ๆ
พอซที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตู เมื่อได้ยินจึงรีบวิ่งลงไป ไม่นานถังน้ำเกลือถูกยกขึ้นมาและถูกนำมาตั้งไว้ที่ข้างตัวของลูซิเฟอร์ ก่อนที่น้ำในถังจะถูกสาดลงบนตัวของชายที่ไร้สติ
อ๊ากกกกกกกก!!!!
เขาร้องขึ้นด้วยความทรมานพร้อมกับสติที่ถูกเรียกคืนมา ก่อนที่เขาจะดิ้นอย่างทุรนทุรายอยู่บนเก้าอี้ น้ำเกลือเริ่มไหลซึมเข้าไปตามบาดแผลฉกรรจ์นั้น ทำให้เลือดถูกล้างออกมาและไหลเข้าไปผสมกับน้ำที่นองอยู่กับพื้น
ลูซิเฟอร์ที่เห็นว่าชายที่อยู่ตรงหน้าของเขาไม่มีแรงพอที่จะดิ้นต่อได้แล้ว จึงเริ่มจัดการกระชากศีรษะของเขาขึ้นมาอีกครั้ง
อ๊ากกกกกกกก!!!!
“คิก คิก คิก ไหน...ใครส่งแกมา”
“.....”
“คิก คิก คิก คิก ดูเหมือนว่าปากแกมันจะดูเล็กเกินไปนะ งั้นฉันจะช่วยกรีดปากแกให้กว้างขึ้นหน่อยดีมั้ย จะได้ตอบคำถามของฉันได้ง่ายขึ้น คิก คิก คิก”ลูซิเฟอร์ที่ค่อย ๆ แสยะยิ้มออกเริ่มใช้มือบีบเข้าที่แก้มทั้งสองข้างของชายตรงหน้าพร้อมกับคว้ามีดเล่มที่อยู่ในกองตรงพื้นขึ้นมา
“คิก คิก คิก คิก จะเริ่มละนะ คิก คิก คิก”
“อะ องค์กร”มีดที่อยู่ในมือของลูซิเฟอร์หยุดชะงักลง ทันทีที่คำพูดเบา ๆ ถูกเอ่ยขึ้นก่อนที่จะมีเพียงแค่เสียงลมหายใจที่รวนรินเท่านั้นที่ดังก้องออกมา
“.....”
“.....”
“.....”
“.....”
หลังจากนั้นก็ไม่มีคำพูดใดออกมาจากปากของชายที่อยู่ตรงหน้าอีก คอของเขาตกลงทันทีที่ลมหายใจเฮือกสุดท้ายสิ้นสุด
“.....”มือที่ถือมีดอยู่ของลูซิเฟอร์ค่อย ๆ ลดลง
“ขะ เขาตาย ละ แล้วใช่มั้ยฮะ”พอซที่ยืนดูเหตุการณ์มาตลอดเอ่ยถามขึ้น
“คิก คิก คิก ฮะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!!!”ลูซิเฟอร์ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างสะใจ ก่อนที่มือของเขาค่อย ๆ ลูบไปบนเปลือกตาที่ยังคงปิดไม่สนิทของร่างนั้น
“คิก คิก ฮะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!!!”ดวงตาที่เบิกกว้างของเขาเริ่มจ้องมองร่างที่ไร้ลมหายใจ ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปโดยไม่สนใจเด็กหนุ่มที่กำลังขวัญเสีย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น