เมื่อพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า ความมืดเริ่มเข้ามาเยือน คืนนี้จัดเป็นคืนหนึ่งที่ลมพัดแรง กิ่งไม้ที่ลู่ไปตามสายลม เงาของใครบางคนที่เคลื่อนไหวไปมาระหว่างกิ่งของต้นไม้
ภายในห้องที่ตลบอวบอวนไปด้วยกลิ่นซากศพของเจ้าแมวดำที่ตายไปเมื่อหลายคืนก่อน เริ่มเน่าและส่งกลิ่นเหม็น
ร่างของลูซิเฟอร์ที่ดูเหน็ดเหนื่อยจากเหตุการณ์ตลอดทั้งบ่ายของวันนี้ ทำให้เขาเผลอหลับไปบนเก้าอี้รับแขกตัวประจำของเขา ร่างที่หลับสนิท ทำให้ไม่ยินการเคลื่อนไหวของเหล่ากิ่งไม้ที่แตกต่างออกไปจากทุกที
“แล้วจะเอาไงต่อล่ะ”การสนทนากันเองถูกเริ่มขึ้นเมื่อเห็นเป้าหมายที่กำลังหลับอยู่อย่างไม่ระวังตัว
“เบื้องบนสั่งมาให้จัดการเร็วที่สุด”เมื่อตกลงกันเรียบร้อย เงาหนึ่งก็เริ่มเคลื่อนไหวลัดเลอะลงไปตามกิ่งไม้ เพื่อไปยังระเบียงห้องข้าง ๆ ด้วยความเงียบ
เมื่อตัวของผู้บุกรุกลงมาถึงพื้นระเบียง มีดสั้นที่ถูกซ่อนไว้ในตัวของเขาถูกนำออกมาเตรียมพร้อม ผู้บุกรุกก้าวเดินอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้มีเสียงเล็ดรอดออกไปจนทำให้เป้าหมายรู้ตัว ไม่นานผู้บุกรุกก็สามารถเข้ามาในได้ถึงภายในห้องที่เป้าหมายอยู่ได้
เชิงเทียนที่ไม่ได้ถูกจุดทำให้ผู้บุกรุกต้องอยู่ในความมืด สิ่งเดียวที่ช่วยเขาได้คือแสงจากดวงจันทร์ เขาพยายามจะไม่วอกแวกสนใจสภาพแวดล้อมที่อยู่ในห้องนี้ ถึงแม้จะมีกลิ่นเหม็นเน่าจากซากของศพก็ตาม เมื่อผู้บุกรุกเริ่มเข้าประชิดตัวเป้าหมายได้ มีดที่อยู่ในมือถูกง้างออกพร้อมที่จะดับลมหายใจของเป้าหมาย
“แกเป็นใคร”ร่างที่อยู่บนเก้าอี้เปิดปากถามผู้ที่บุกรุกเข้ามาในคฤหาสน์
ผู้บุกรุกที่เข้ามาแทบจะไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน เขาไม่อยากจะเชื่อว่าแผนการที่ถูกวางไว้จะถูกล่วงรู้
“ฉันถามว่าแกเป็นใคร!!!!”เปลือกตาที่ปิดอยู่ถูกลืมขึ้น เชิงเทียนที่ถูกวางบนโต๊ะเล็กใกล้มือถูกคว้าขึ้นมาและเข้าปะทะกับมีดสั้นที่อยู่ในมือผู้บุกรุก
แรงที่เข้าปะทะนั้นมากเกินกว่าที่ผู้บุกรุกจะรับได้ เขาจึงดีดร่างของตัวเองกลับไปด้านหลังและเมื่อเป้าหมายรู้ตัวก็พุ่งเข้าไปปะทะกับผู้บุกรุกทันทีที่ปลายเท้าของอีกฝ่ายลงแตะพื้น
ลูซิเฟอร์ใช้เชิงเทียนทุบลงไปที่มีดสั้นของอีกฝ่ายอย่างบ้าคลั่ง
ด้วยความเร็วและแรงที่ดูห่างชั้นกันจนเกินไป ทำให้ทันทีที่ฝ่ายของบุกรุกนั้นสลัดตัวหลุดออกได้ ก็รีบวิ่งหนีกลับไปตั้งหลัก
“คิก คิก ฮะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!!! จะไปไหน!!!”ลูซิเฟอร์วิ่งตามผู้บุกรุกลงไปตามบันได ตอนนี้เขาเริ่มกลับมาสนุกกับมันอีกครั้ง คนที่เขากำลังไล่ตามอยู่นี่ไม่ใช่แค่พวกที่ฝีมือกระจอก ๆ เหมือนที่ผ่านมา ทั้งทักษะด้านการต่อสู้ วิธีการป้องกันและความเร็วดูราวกับคนที่ถูกฝึกมาดีหรือไม่ก็เป็นพวกที่อยู่กับการต่อสู้มาเป็นเวลานาน
ลูซิเฟอร์ที่เห็นว่าผู้บุกรุกนั้นได้ลงไปถึงด้านล่าง เขาก้มมองเชิงเทียนที่อยู่ในมือเล็กน้อยก่อนจะเริ่มแสยะยิ้มออกและขว้างเชิงเทียนนั้นเข้าหาผู้บุกรุก
ด้านผู้บุกรุกเองที่รู้ทันจึงใช้มีดที่อยู่ในมือปัดเชิงเทียนนั้นออกก่อนที่มันจะถึงตัว
“แกนี่มันตามตื้อจริง ๆ เลย!!!!”เมื่อฝ่ายผู้บุกรุกเห็นว่าในมือของเป้าหมายไม่มีอะไรแล้ว เขาจึงเป็นฝ่ายพุ่งเข้าไปประชิดตัวบ้าง และมีดที่อยู่ในมือของเขานั้นก็เสียบเข้ากับร่างของลูซิเฟอร์ที่ยืนเป็นเป้านิ่ง
ฉึก!!!!
มีดสั้นถูกเสียบทะลุร่างของลูซิเฟอร์ติดเข้าที่ผนัง เลือดของเขาเริ่มไหลออกมาทับถมกับคราบเลือดแห้ง ๆ บนเสื้อสูท ลูซิเฟอร์ก้มหน้าลงจ้องมองมีดที่ถูกแทงทะลุตัวเล็กน้อยก่อนที่จะกระชากมันออกมาราวกับไม่รู้สึกอะไร และนั้นก็ทำให้เลือดที่คลั่งอยู่ด้านในไหลทะลักออกมา
“คิก คิก ฮะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!!! มันต้องแบบนี้ซิถึงจะสนุก ฮะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!!!”เสียงหัวเราะที่ดังขึ้น ทำให้ผู้บุกรุกที่กำลังเดินจากไปหันกลับมาดู เขาแถบจะไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยว่าร่างที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นยังคงหายใจอยู่
“คิก คิก คิก ตกลงแกเป็นใครกัน”ลูซิเฟอร์เอ่ยขึ้นพรางใช้ปลายลิ้นบรรจงเลียลงที่ใบมีด เมื่อใบมีดนั้นถูกเลียจนพอใจแล้ว ลูซิเฟอร์ก็ค่อย ๆ ลดมีดลงก่อนที่จะพุ่งตัวเขาไปห้องผู้บุกรุกที่ยืนตะลึงอยู่ และเพียงไม่กี่วินาทีคอของอีกฝ่ายก็ถูกจี้ด้วยปลายมีด
ทางด้านของผู้บุกรุกอีกคนหนึ่งที่กำลังรออยู่ด้านนอก เขาเริ่มรู้สึกว่าเวลาที่เพื่อนของเขาเข้าไปนั้นมันนานเกินไปแล้ว เขาจึงตัดสินใจตามเข้าไป
เมื่อเขาได้เข้ามาในคฤหาสน์นั้น เขาที่เห็นว่าเพื่อนนั้นกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากจึงชักมีดที่ซ่อนอยู่ขึ้นมาก่อนที่จะค่อย ๆ ตรงเข้าไปหาเป้าหมายด้วยความเงียบ
“ฉัน-ถาม-ว่า-แก-เป็น-ใคร”ขณะที่ลูซิเฟอร์กำลังสนใจอยู่กับผู้บุกรุกโดยไม่ทันได้รู้สึกถึงคมมีดของชายอีกคนที่อยู่ด้านหลัง ทำให้ในตอนนี้อีกเพียงไม่กี่ก้าวชายคนนั้นก็จะถึงตัวของเขา แต่แล้วเสียงของอะไรบางอย่างก็ทำให้เขารู้สึกตัว
เพล้ง!!!!
ลูซิเฟอร์เบนความสนใจออกจากชายที่อยู่ตรงหน้าหันกลับไปมองทางต้นเสียง ร่างของชายผู้บุกรุกอีกคนสลบล้มลงพื้นพร้อมกับเศษของแจกันที่ถูกฟาดจนแตก ลูซิเฟอร์มองสิ่งที่เกิดขึ้นเล็กน้อยก่อนที่จะมองเลยขึ้นไปถึงตัวต้นเหตุที่ยืนตัวสั่นอยู่ข้างหลัง
ลูซิเฟอร์นิ่งพิจารณาเด็กหนุ่มอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะถอดสายตาออกและหันกลับมาสนใจกับสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า
“ท่าทางดูเหมือนแกจะไร้ประโยชน์แล้วซินะ”ลูซิเฟอร์เอ่ยขึ้นพรางแสยะยิ้ม ก่อนที่มีดในมือนั้นจะฟันเข้าที่คออย่างไร้ความปรานี
ฉึก!!!!
คมมีดที่ตัดผ่านเข้าเส้นเลือดและหลอดลม ทำให้เลือดที่อยู่ภายในนั้นพุ่งทะลักออกมาสาดเข้าที่เสื้อและใบหน้าของลูซิเฟอร์ก่อนที่มันจะเจิ่งนองลงกับพื้น
“นะ นายท่าน”
“ยังไม่ไปอีกเหรอ”ลูซิเฟอร์เอ่ยขึ้นในขณะที่กำลังใช้มือลูบลงที่เปลือกตาของร่างไร้ชีวิตให้ปิดลง ก่อนที่เขาจะใช้แขนเสื้อของตัวเองเช็ดเลือดที่แก้มออกและลุกขึ้นเดินไปที่บันได
“กะ ก็ผม...ไม่มีที่ไปนี่ฮะ”
“.....”
“.....”
“ลากไอ้นั้นขึ้นมา”ลูซิเฟอร์หยุดยืนนิ่งอยู่ตรงขั้นบันไดก่อนที่เขาจะเอ่ยขึ้นอย่างลอย ๆ
เมื่อสิ้นสุดคำสั่งร่างที่ไร้สติก็ถูกลากไปตามทางเดินที่เงียบสงัด ไม่มีการสนทนาใด ๆ หลุดออกมาจากปากของทั้งสองคน จนกระทั่งร่างนั้นถูกลากมาสิ้นสุดที่ห้อง ๆ หนึ่ง
“วางไว้นั้นแล้วจะไปไหนก็ไป”ลูซิเฟอร์ที่เดินนำหน้ามา หันกลับไปบอกไล่เด็กหนุ่มก่อนที่เขาจะเดินหายเข้าไปในห้องมืดนั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น